Considerations To Know About دندانپزشک
Wiki Article
مراقبت از ایمپلنت برای جلوگیری از عفونت در ناحیه مورد نظر از عوامل مهم در طول عمر ایمپلنت دندان است.
در دکترتو می‌توانید با بهترین متخصصین دندانپزشک آشنا شوید، به‌صورت تلفنی یا آنلاین با آنها مشورت کنید، نظرات مردم در مورد روش درمان و نتیجه کار را بخوانید، و بعد از تصمیم‌گیری برای دریافت نوبت ویزیت حضوری اقدام کنید. دریافت نوبت اینترنتی از بهترین دکترهای دندان پزشکی از سراسر ایران
مقاومت آنها بسیار بیشتر است و از این‌رو به دلیل کمتر بودن عوارض لمینت دندان، معمولا برای درمان مشکلات جدی‌تر دندان‌ها مانند درمان دندان‌های بسیار کج و فاصله‌دار مورداستفاده قرار می‌گیرند.
کاربرد مهم دیگر کامپوزیت حفظ دوام و سلامت دندان‌ها است تا مانع پوسیدگی‌های احتمالی بعدی شود.
مرحله بعدی برای انجام کامپوزیت دندان، اچ کردن مینای دندان است. در این روش از یک اسید برای سفت‌تر کردن دندان‌ها (مینای دندان) استفاده می‌شود تا به‌این‌ترتیب مواد کامپوزیت بهتر و مستحکم‌تر روی دندان‌ها باند شوند.
طول عمر کامپوزیت ونیر‌های دندانی حدود ۵ تا ۷ سال است، درحالی‌که دوام لمینت‌ها و ونیر‌های چینی حدود ۱۰ تا ۱۵ سال است.
تا هر بیمار متناسب با شرایط خود، بتواند از ایمپلنت دندان بهره مند شود و احتمال موفقیت درمان بیشتر شود.
معمولاً پس از گذشت ۲۴–۱۲ هفته لثه اطراف فیکسچر را می‌گیرد ، سپس روی فیکسچر ،اباتمنت متصل می گردد و سپس روی آن روکش (پروتز ثابت) گذاشته می شود.
یکی از مشکلات و عوارض دردسر سازی که ممکن است بعد از کامپوزیت دندان ایجاد شود، التهاب و عفونت لثه است. خونریزی، بوی بددهان check here و دندان‌درد از نشانه‌های بارز عفونت لثه است.
ایمپلنت دندان یا کاشت دندان مفیدتر از دندان مصنوعی است به این دلیل که به طور ثابت در محلی که دندان از دست رفته است، وجود دارد.
بیشتر بخوانید: سیر تا پیاز لمینت دندان از انواع تا قیمت لمینت!
نتیجه نهایی این نوع جراحی، بهبود و التیام بهتر زخم نسبت به روش های قدیمی جراحی است.
اگر بازسازی فک هم نیاز باشد بر حسب نوع پیوند استخوان، این زمان اضافه می شود و این امر هم با مشاهده عکس های تخصصی بیمار و انجام معاینات کلینیکی امکان پذیر است.
کامپوزیت‌های مایع: کامپوزیت‌های قابل انعطاف یک زیرمجموعه نسبتاً جدیدتر از مواد کامپوزیتی رزین هستند که از اواسط دهه ۱۹۹۰ آغاز شده‌است. در مقایسه با کامپوزیت‌های جهانی فلوگوس‌ها دارای محتوای پرکننده کم (۳۷–۵۳٪) هستند که در نتیجه سهولت مصرف، چسبندگی پایین، مقاومت فشاری، مقاومت در برابر سایش و انقباض پلیمریزاسیون بیشتر را نشان می‌دهد.